Ego

"Ego” to gra wydana w roku 2007, zaś jej polska edycja ukazała się w roku 2015. Gra doczekała się wydań w kilku wersjach językowych, a dotychczas w serii ukazało się kilka tytułów bazujących na tym pomyśle (ego love, ego²), co świadczyć może o jej popularności. My sprawdziliśmy „ego” na grupie naszych znajomych.

Jak gramy

Gra choć zapakowana jest w dużych rozmiarów pudełko, ma 220 dwustronnych kart z pytaniami włożonych w osobne poręczne małe pudełko. Do tego plastikowe i tekturowe żetony, które spokojnie można zabierać wraz z kartami do plecaka bez potrzeby taszczenia wielkiego pudła.

Gracze otrzymują po trzy duże plastikowe żetony, z zaznaczonymi na nich czerwonymi kropkami (1, 2 i 3 kropki). Rozpoczynają też rozgrywkę z 10 żetonikami punktacji, a w ogólnej puli zebrać trzeba dodatkowe 10 żetoników na każdego gracza.
Gra polega na dobraniu przez aktywnego gracza losowej karty i przeczytaniu głośno pytania wraz z zaproponowanymi trzema odpowiedziami. Następnie gracz ten wybiera ze swoich żetonów ten, który wskazuje wybraną przez niego odpowiedź. Pozostali gracze mają za zadanie odgadnąć, jaką odpowiedź wybrał ten gracz, kładąc przed sobą odpowiedni żeton. Żeby było ciekawiej, dodatkowo obstawiają to jednym lub dwoma swoimi żetonikami punktacji. Po sprawdzeniu żetonów, gracz który czytał pytanie otrzymuje małe żetoniki punktowe równe liczbie graczy, którzy prawidłowo wskazali wybraną odpowiedź. Ci zaś pobierają z puli dwa razy więcej żetoników niż obstawili. Gracze, którzy źle wskazali odpowiedź tracą i odkładają swoje żetoniki do puli. Jeżeli ktoś nie chce udzielić odpowiedzi na pytanie, musi oddać dwa swoje małe żetony do puli. Rozgrywka kończy się wraz z wyczerpaniem się puli żetoników, a ten który zgromadził ich najwięcej zostaje zwycięzcą.

W następnej części podsumuję całą grę :)